De kloosters van Griekenland, Meteora, vinden hun oorsprong in de 11e eeuw, toen kluizenaarsmonniken zich voor het eerst vestigden in de grotten van de torenhoge rotspilaren. In de 14e eeuw werd de eerste georganiseerde kloostergemeenschap gesticht door Athanasios Koinovitis van de berg Athos, die in 1356 het Grote Meteoron Klooster stichtte. In de loop der tijd werden er 24 kloosters gebouwd bovenop de kliffen, die dienden als spirituele toevluchtsoorden en veilige havens tijdens perioden van politieke onrust, waaronder de Ottomaanse bezetting. Tegen de 17e eeuw begonnen er veel in verval te raken en vandaag de dag zijn er nog maar zes actief, nog steeds bewoond door monniken en nonnen. Het Meteora complex, dat in 1988 werd erkend als Unesco-Werelderfgoed, is een opmerkelijke mix van natuurwonderen en Byzantijns erfgoed en biedt een diepgaande blik in het orthodoxe kloosterleven.
